“Wat telde, was mijn vermogen om goed werk te leveren.”

Dit geldt ook voor collega’s die thuis voor familieleden zorgen, zoals Peter Oud, business analist bij Global KYC, die al jarenlang mantelzorger is voor zijn zoon. Peter vertelt ons hoe hij deze verantwoordelijkheden combineert met zijn werk, en waarom hij nooit het gevoel heeft gehad dat dit hem in zijn carrière heeft benadeeld.

Bedankt dat je jouw ervaring met ons deelt, Peter. Kun je meer vertellen over jouw rol als mantelzorger?

Toen mijn zoon opgroeide, hadden we een strak schema: opstaan, hem naar de opvang brengen, snel naar het werk en altijd zorgen dat we op tijd terug waren om hem weer op te halen. Veel ouders herkennen die drukte, maar voor ons was het soms extra intens, omdat hij tot op de dag van vandaag nog steeds hulp nodig heeft.
Nu mijn zoon officieel volwassen is, is het iets makkelijker geworden, maar mijn vrouw en ik geven hem nog steeds veel ondersteuning. En omdat ik boven de 60 ben, kan ik gebruikmaken van een ING-regeling waarmee ik één dag per week vrijwilligerswerk mag doen. Die dag werk ik in het dagcentrum van mijn zoon, samen met hem en anderen. Daarnaast brengen we hem naar doktersafspraken en andere afspraken, zoals we altijd hebben gedaan. Dat betekent dat we vaak flexibel moeten zijn met onze werktijden.

Hoe ziet die flexibiliteit eruit bij ING?

Het helpt dat mijn werk vooral projectmatig is, waardoor ik mijn planning kan aanpassen aan de uren die voor mij werken. Maar in al die jaren bij ING heb ik geweldige steun gehad van managers en collega’s, die mijn extra verantwoordelijkheden thuis nooit als een probleem hebben gezien. Dat vertrouwen heeft me juist geholpen om beter te presteren op het werk.

Kun je zeggen dat je jouw rol als mantelzorger hebt kunnen combineren met carrièreontwikkeling?

Ik heb ontdekt dat het één het ander niet uitsluit. Elke keer dat ik gesprekken had over een nieuwe functie, werd mijn mantelzorg nooit tegen me gebruikt. Het ging altijd om mijn vermogen om goed werk te leveren. Ik heb mijn tijd goed moeten indelen, bijvoorbeeld door te werken op momenten die voor mij het beste uitkwamen.
Mijn vrouw werkt ook bij ING, en samen hebben we het thuis draaiende gehouden zonder al te veel op kantoor in te leveren. Ik had zelfs tijd om weer te studeren toen onze zoon klein was en ’s avonds lessen te volgen.

Wat betekent het IDPD-thema ‘stepping forward’ voor jou?

Voor mij begint het met bewustwording. Sinds ik mijn zoon heb, heb ik een hele wereld van gezondheidszorg leren kennen waar ik eerder weinig van wist. Soms voelt dat als een aparte wereld, waardoor ons gezin steeds heen en weer beweegt tussen twee werelden. Om die kloof te overbruggen, zou het helpen als mensen begrijpen hoeveel er buiten kantoor speelt voor collega’s met een beperking of medische behoeften. Als bedrijf kunnen we ‘stepping forward’ door een positieve houding aan te nemen, eentje die zegt: ‘Laten we het gewoon doen’ als het gaat om het aannemen van mensen met een beperking of neurodiverse aandoening. Mijn hoop is dat kandidaten ING zien als een plek waar ze zich comfortabel en gesteund voelen, ongeacht wie ze zijn.